สถานที่ท่องเที่ยว 20 อันดับแรกในตูลูส, ฝรั่งเศส

ประวัติความเป็นมาของตูลูสเริ่มต้นขึ้นในศตวรรษที่ 3 ก่อนคริสต์ศักราช เมื่อมีการก่อตั้งชุมชนชาวเซลติกเล็กๆ ที่นี่ ในศตวรรษที่ 2 ถนนอากีแตนผ่านไป เมืองจึงกลายเป็นศูนย์กลางการค้าและอุปทานที่สำคัญของกองทัพโรมัน ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ก็มีการพัฒนาเพิ่มมากขึ้น

ตูลูสถูกเรียกว่า "เมืองสีชมพู" เนื่องจากมีอาคารอิฐสีแดงจำนวนมาก ตั้งแต่ศตวรรษที่ 15 พ่อค้าผู้มั่งคั่งได้สร้างคฤหาสน์หรูหราที่นี่ ซึ่งปัจจุบันถือเป็นตัวอย่างของสไตล์โกธิกและเรอเนซองส์

ตูลูสมีพิพิธภัณฑ์ที่น่าสนใจมากมาย บริเวณใกล้เคียง และพื้นที่สีเขียวอันกว้างใหญ่ เหมาะสำหรับการพักผ่อน เมืองฝรั่งเศสที่มีเสน่ห์แห่งนี้มีเสน่ห์เฉพาะตัวที่นักท่องเที่ยวทุกคนสัมผัสได้

สิ่งที่เห็นและจะไปที่ไหนในตูลูส?

สถานที่ที่น่าสนใจและสวยงามที่สุดสำหรับการเดินเล่น ภาพถ่ายและคำอธิบายสั้น ๆ

ศาลากลางเมืองตูลูส

อาคารสภาเทศบาลเมืองในตูลูสเรียกว่าศาลาว่าการ เนื่องจากสมาชิกของผู้พิพากษาท้องถิ่นถูกเรียกว่า "บท" อาคารสมัยใหม่ถูกสร้างขึ้นในศตวรรษที่ 18 ตามโครงการของ G. Kamm ในรูปแบบการนำส่งจากบาโรกไปจนถึงคลาสสิก ในศตวรรษที่ 19 มีการสร้างการตกแต่งภายในซึ่งรอดมาจนถึงทุกวันนี้ ตั้งแต่ปี 1818 Toulouse Opera House ตั้งอยู่ในอาคารศาลากลางและยังมีห้องแสดงคอนเสิร์ตที่นี่ด้วย

มหาวิหารแซงต์-แซร์น็อง

มหาวิหารแห่งนี้สร้างขึ้นเพื่อเป็นเกียรติแก่นักบุญ Saturninus บิชอปคนแรกของตูลูส ซึ่งอาศัยอยู่ในเมืองนี้ในศตวรรษที่ 3 และถูกประหารชีวิตเนื่องจากปฏิเสธที่จะเข้าร่วมพิธีกรรมนอกรีต ในศตวรรษที่ 5 มีการสร้างวิหารเหนือหลุมศพของผู้พลีชีพ ซึ่งต่อมาได้ขยายเป็นสำนักสงฆ์อย่างเต็มรูปแบบ มหาวิหาร Saint-Sernin ปรากฏในศตวรรษที่ XI-XII พร้อมด้วยโรงแรมพิเศษสำหรับผู้แสวงบุญที่ถูกสร้างขึ้น อาคารหลังนี้เป็นเพียงอาคารเดียวของสำนักสงฆ์ที่ยังคงอยู่มาจนถึงทุกวันนี้

อาสนวิหารแซ็ง-เอเตียน

การก่อสร้างอาสนวิหารนี้เริ่มขึ้นในศตวรรษที่ 11 และกินเวลานานหลายร้อยปี ดังนั้นรูปลักษณ์ทางสถาปัตยกรรมของอาคารจึงสามารถแยกแยะรูปแบบได้หลายรูปแบบ ชาวเมืองตูลูสยังคงถือว่าโบสถ์แห่งนี้ยังสร้างไม่เสร็จ ในความเป็นจริง อาสนวิหารดูเหมือนกลุ่มอาคารที่แยกจากกันรวมกัน ด้านหน้าตกแต่งด้วยหน้าต่างกระจกสีสมัยศตวรรษที่ 16

โบสถ์จาโคบินส์

วิหารแห่งศตวรรษที่ 13 ซึ่งถูกใช้เป็นโกดังเก็บดินปืนตั้งแต่ศตวรรษที่ 18 ตัวอาคารสร้างขึ้นในสไตล์โกธิกแบบฝรั่งเศส การตกแต่งภายในตกแต่งด้วยหน้าต่างกระจกสีจำนวนมากที่แสดงถึงฉากในพระคัมภีร์ โบสถ์แห่งนี้เป็นที่เก็บรักษาพระธาตุของนักปรัชญาทางศาสนา โทมัส อไควนัส ปัจจุบันอาคารวัดแห่งนี้ใช้สำหรับจัดคอนเสิร์ตดนตรีคลาสสิก

มหาวิหารน็อทร์-ดาม เดอ ลา โดราด

วัดแห่งแรกสร้างขึ้นบนที่ตั้งของสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของชาวโรมัน ซึ่งถูกย้ายไปยังชุมชนชาวคริสต์ในศตวรรษที่ 5 มหาวิหารแห่งนี้ดำรงอยู่จนถึงศตวรรษที่ 18 เนื่องจากสภาพทรุดโทรม จึงถูกรื้อถอนและตัดสินใจสร้างอาคารใหม่ งานบูรณะดำเนินต่อไปจนถึงปลายศตวรรษที่ 19 ศาลเจ้าหลักของวัดคือรูปปั้นของมาดอนน่าสีดำ มหาวิหารเป็นสถานที่จัดเทศกาลดนตรีออร์แกนนานาชาติ

แอสเซส แมนชั่น

คฤหาสน์สมัยศตวรรษที่ 16 ที่สร้างขึ้นสำหรับ P. Assez นักอุตสาหกรรมผู้มั่งคั่งในตูลูส ลูกหลานของเขาเป็นเจ้าของอาคารแห่งนี้จนกระทั่งศตวรรษที่ 18 จากนั้นก็ตกไปอยู่ในการครอบครองของธนาคารโอเซ็น คฤหาสน์แห่งนี้สร้างขึ้นตามโครงการของ N. Bachelier ในสไตล์เรอเนซองส์ ปัจจุบัน อาคารหลังนี้เป็นที่ตั้งของพิพิธภัณฑ์ Bemberg ซึ่งจัดแสดงภาพวาดอันทรงคุณค่าของจิตรกรชาวฝรั่งเศส รวมถึงศิลปินที่ได้รับการยอมรับจากประเทศอื่นๆ ในยุโรป

พิพิธภัณฑ์ตูลูส

พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติ ซึ่งก่อตั้งขึ้นเมื่อปลายศตวรรษที่ 18 ต้องขอบคุณความพยายามของนักธรรมชาติวิทยา F.P. de La Perouse บนอาณาเขตของอารามเดิม ประมาณ 2.5 ล้านเล่มถูกเก็บไว้ในกองทุนพิพิธภัณฑ์ คอลเลกชันนี้จัดแสดงอยู่ในห้องโถง 19 ห้อง รวมพื้นที่เกิน 6,000 ตารางเมตร นิทรรศการได้รับการเติมเต็มอย่างต่อเนื่องด้วยของขวัญจากคอลเลกชันส่วนตัว พิพิธภัณฑ์แห่งนี้ยังมีห้องสมุดและแผนกการสอนอีกด้วย

พิพิธภัณฑ์ออกัสติเนียน

คอลเลกชันของพิพิธภัณฑ์ตั้งอยู่ในอาณาเขตของอารามซึ่งถูกพรากไปจากโบสถ์ในศตวรรษที่ 18 เพื่อสนับสนุนรัฐ นิทรรศการนี้เป็นการรวบรวมประติมากรรมและภาพวาดไว้มากมาย สำเนาที่เก่าแก่ที่สุดเป็นของยุคกลาง พิพิธภัณฑ์แห่งนี้สร้างขึ้นตามคำสั่งพิเศษของรัฐบาลสาธารณรัฐใหม่ที่เข้ามามีอำนาจอันเป็นผลมาจากการปฏิวัติฝรั่งเศส

พิพิธภัณฑ์แซงต์-เรย์มอนด์

พิพิธภัณฑ์แห่งนี้ตั้งอยู่ใกล้กับมหาวิหารแซ็ง-แซร์แนง ในอาคารเก่าแก่สมัยศตวรรษที่ 16 ก่อนหน้านี้อาคารหลังนี้เคยเป็นหอพักของวิทยาลัย Musée Saint-Reymond อุทิศให้กับประวัติศาสตร์ของตูลูส นิทรรศการที่พบในการขุดค้นในบริเวณใกล้เคียงของเมืองนั้นจัดแสดงอยู่ในห้องโถง คอลเลกชันประกอบด้วยอัญมณี ภาพนูนต่ำนูนสูง เหรียญ สัมฤทธิ์ และวัตถุทางประวัติศาสตร์อื่นๆ

พิพิธภัณฑ์จอร์จ ลาบี

คอลเลกชันนี้ปรากฏเมื่อปลายศตวรรษที่ 19 อุทิศให้กับวัฒนธรรมของอียิปต์โบราณและรัฐที่ตั้งอยู่ในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก พิพิธภัณฑ์แห่งนี้ก่อตั้งโดย J. Laby ซึ่งเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะเอเชียและนักสะสมโบราณวัตถุ ในห้องนิทรรศการ คุณสามารถชมนิทรรศการที่นำมาจากอินเดียและอินโดนีเซีย ญี่ปุ่น ทิเบตและจีน ไทยและเวียดนาม อัฟกานิสถานและปากีสถาน

พิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ "เลส์ โรงฆ่าสัตว์"

พิพิธภัณฑ์แห่งนี้สร้างขึ้นบนที่ตั้งของโรงฆ่าสัตว์ในอดีตในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ 19 ข้อเท็จจริงนี้สะท้อนให้เห็นในชื่อของแกลเลอรี แม้จะมีประวัติความเป็นมาอันสั้น แต่ "Les Abattoirs" ก็ได้รับการยกย่องให้เป็นพิพิธภัณฑ์ศิลปะร่วมสมัยที่ดีที่สุดแห่งหนึ่งในฝรั่งเศส คอลเลกชันนี้เป็นคอลเลกชันของประติมากรรม ภาพวาด ภาพวาด ภาพถ่าย และสิ่งจัดวางที่สร้างขึ้นในศตวรรษที่ XX-XXI

สวนสนุกสเปซซิตี้

สวนสาธารณะแห่งนี้สร้างขึ้นในปี 1997 ใกล้กับศูนย์อวกาศตูลูสตามความคิดริเริ่มของเจ้าหน้าที่เมืองและด้วยการสนับสนุนของรัฐบาลฝรั่งเศส มีการวางแบบจำลองเครื่องยนต์อวกาศ ดาวเทียม จรวด และเรือไว้ในอาณาเขตของพิพิธภัณฑ์ การจัดแสดงมากกว่าครึ่งหนึ่งเป็นของโซเวียต พวกเขาถูกซื้อในสหภาพโซเวียตและรัสเซียในเวลาที่ต่างกัน นอกจากการชมอุปกรณ์แล้ว ผู้เข้าชมยังสามารถมีส่วนร่วมในสถานที่ท่องเที่ยวเชิงโต้ตอบที่จำลองการปล่อยจรวด

อ่างเก็บน้ำลาแกน

หอคอยแห่งนี้สร้างขึ้นเมื่อต้นศตวรรษที่ 19 โดยได้รับค่าตอบแทนจากบทเมืองของ S. Lagan งานก่อสร้างดำเนินต่อไปเป็นเวลาห้าปี จนถึงปี 1870 โครงสร้างดังกล่าวได้จ่ายน้ำให้กับเครือข่ายน้ำพุของเมือง เป็นเวลาเกือบร้อยปีแล้วที่โกดังแห่งหนึ่งตั้งอยู่ในอาณาเขตของตน ในปี พ.ศ. 2517 ได้มีการเปิดห้องแสดงนิทรรศการภาพถ่ายในหอคอย โดยมีนิทรรศการถาวรขนาดเล็กและพื้นที่สำหรับนิทรรศการชั่วคราว

สนามกีฬาเทศบาลตูลูส

สนามกีฬาที่ใช้สำหรับการแข่งขันฟุตบอล นอกจากนี้ยังเป็นเจ้าภาพทีมรักบี้ท้องถิ่นอีกด้วย สนามกีฬาแห่งนี้สร้างขึ้นในช่วงทศวรรษปี 1930 ศตวรรษที่ XX ในปี 1998 และ 2016 เป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขัน World และ European Football Championships หลายนัด ในปี 2550 - Rugby World Cup สนามกีฬาแห่งนี้ออกแบบมาสำหรับผู้ชม 35,000 คน มีการบูรณะครั้งใหญ่ในปี พ.ศ. 2492 และ พ.ศ. 2540

สะพานใหม่

แม้จะมีชื่อ แต่สะพานใหม่ก็ค่อนข้างเก่า มันถูกสร้างขึ้นในศตวรรษที่ 17 งานก่อสร้างสะพานเริ่มขึ้นในปี 1544 และแล้วเสร็จในปี 1632 เท่านั้นเนื่องจากสงครามทางศาสนาเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง โครงการก่อสร้างมีการเปลี่ยนแปลงหลายครั้งเมื่อมีสถาปนิกคนใหม่เข้ามา ผลลัพธ์ที่ได้คืออาคารที่ค่อนข้างน่าเชื่อถือ ทนทานต่อการถูกทำลายจากการทรุดโทรมและภัยพิบัติทางธรรมชาติได้ดีมาก

บาซาเคิล

ก่อนหน้านี้ "Bazakl" เป็นชื่อของฟอร์ดตามที่ชาวเมืองข้ามแม่น้ำ ในช่วงศตวรรษที่ XII-XVIII ในสถานที่นี้มีการสร้างเขื่อน สะพาน และโรงสี ในศตวรรษที่ 19 มีการสร้างสถานีไฟฟ้าพลังน้ำเพื่อจ่ายไฟฟ้าให้กับตูลูส ในปีพ.ศ. 2489 รัฐได้ซื้อคอมเพล็กซ์แห่งนี้และกลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยว มีการเปิดแกลเลอรีในห้องโถงของอดีตโรงไฟฟ้าพลังน้ำซึ่งมีการจัดแสดงนิทรรศการสมัยใหม่ที่น่าสนใจ

สวนพฤกษศาสตร์

สวนพฤกษศาสตร์เมืองก่อตั้งขึ้นเมื่อปี 1730 โดยสมาคมวิทยาศาสตร์แห่งตูลูส ต่อจากนั้นเขาต้องย้ายไปยังสถานที่ใหม่สองครั้งจนกระทั่งในปี พ.ศ. 2337 เขาได้ครอบครองดินแดนที่เขายังคงตั้งอยู่ การออกแบบภูมิทัศน์ถูกสร้างขึ้นตามโครงการของ L. Mondran ในปี 1808 ตามคำสั่งของนโปเลียน โบนาปาร์ต สวนแห่งนี้จึงกลายเป็นสมบัติของเมืองและเปิดให้บุคคลทั่วไปเข้าชม ภายในอุทยานมีพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติแห่งตูลูส

สวนสาธารณะแกรนด์โรน

สวนสาธารณะ Grand Ron เป็นส่วนหนึ่งของพื้นที่สีเขียวของตูลูส ซึ่งรวมถึงสวนพฤกษศาสตร์และสวนหลวง พวกเขาร่วมกันสร้างวงดนตรีที่กลมกลืนกัน โครงการ Grand Ron ได้รับการพัฒนาในศตวรรษที่ 18 โดยเป็นส่วนหนึ่งของแผนการปรับปรุงเมือง สวนสาธารณะแห่งนี้โดดเด่นด้วยลักษณะการออกแบบภูมิทัศน์แบบอังกฤษ ตกแต่งด้วยคาน ตรอกซอกซอย ประติมากรรมหิน และน้ำพุขนาดเล็ก มีต้นไม้หลายสิบชนิดเติบโตอยู่ในสวน

สวนญี่ปุ่น

สวนตามประเพณีญี่ปุ่นคลาสสิกที่ตั้งอยู่ในสวนสาธารณะ Compance-Caffarelli สวนแห่งนี้ถูกจัดวางในปี 1981 ด้วยความคิดริเริ่มของ P. Bodie นายกเทศมนตรีเมืองตูลูส สวนของเกียวโตในช่วงศตวรรษที่ 14-16 ถูกนำมาใช้เป็นพื้นฐานในการออกแบบสวนสาธารณะ ใจกลางดินแดนมีสระน้ำขนาดเล็กพร้อมโรงน้ำชาแบบคลาสสิกซึ่งมีสะพานสีแดงทอดยาวไปถึง หินสัญลักษณ์ที่เป็นสัญลักษณ์ของภูเขาไฟฟูจิอันศักดิ์สิทธิ์กระจัดกระจายอยู่รอบๆ สวน

ช่องใต้

หลอดเลือดแดงยาว 240 กม. ซึ่งเชื่อมแม่น้ำการอนน์และทะเลสาบเอทัง-เดอ-โต คลองทางใต้และคลองการอนน์รวมกันเป็นคลองสายเดียวของทะเลทั้งสอง ซึ่งไหลลงสู่ทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ทางน้ำนี้ก่อตั้งขึ้นในศตวรรษที่ 17 ในสมัยพระเจ้าหลุยส์ที่ 4 จนถึงยุค 80 ในศตวรรษที่ 20 มีเรือพาณิชย์แล่นไปตามเส้นทางนี้ ในปีพ.ศ. 2539 คลองดังกล่าวได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกโดยองค์การยูเนสโกให้เป็นอนุสรณ์สถานสถาปัตยกรรมวิศวกรรมแห่งศตวรรษที่ 17